Καταναγκαστικά

Πήρα απ’ τον κώλο

την ψηλή μου φίλη

κι ήταν σιωπή

χωρίς αχό, λαχτάρα

πήρα από πίσω το χορό

χωρίς στα μάτια να σε δω

δε μου ’λειψες, ούτ’ είχα μέσα μου σκοπό

ανέμισα μικρό φυτίλι

κι ήταν η γη σου ατάραχη

λειψό το αίμα από τη σμίλη.