Η απόφαση

Στους πρώτους ήλιους μου σε βρήκα

φόρεσα φούστα μ’ απ' το σπίτι μου δε βγήκα

μέσ’ στις κλειστές κουρτίνες

σφάλισα φύλλα

κι έπαιξα πάλι μπρος και πίσω

με τα φύλα.

Στους πρώτους ήλιους μου γυμνώθηκα

λύθηκα πάλι στα γόνατά μου

φώναξα

νύχιασα

είπες να μη μ’ αφήσουν μόνο μου

τρόμαξα κι έγινα πανί

σου κρύφτηκα

όρθιο με σκέπασες στοργή

κλείνω τα μάτια

και σε βλέπω

τα πέπλα σου,

τη μπέρτα σου ν’ απλώνεις·

κάτω απ’ το φως της μοίρας

το βάρος της ημέρας μάς στεριώνει

όπως απλώνει το κερί

όπως τα σέπαλα γυρεύουν τις περσίδες.

Στους πρώτους ήλιους απορροφήθηκα

στέγνωσαν τα νερά

κι ίσως για πρώτη μου φορά

κάθησα και λυπήθηκα.

Τη δυστυχία εζύγιασα·

παύοντας να ’μαι στιβαρός,

στους πρώτους ήλιους μου γεννήθηκα.