Αν σώσαμε τη νύχτα είναι θαύμα
έτσι που σ’ είδα με τη φόρμα σου ν' ανοίγεις
έτσι που το πρόσωπο στα μαλλιά το πνίγεις
έτσι σε θέλω να γίνεις άλογο γυναίκα
να καβαλήσεις κορμιά που δεν έχουνε μπρος
αυτό που λάμπει πίσω
να γίνω η γυναίκα σου
κι εσύ ο άντρας με τις τρίχες μπρος και πίσω
αυτό που χωρίς φύλο ξυπνάει
περήφανο στα μάτια σου
και δεν μπορώ να το σκεφτώ
πώς τελειώνει και πού αρχινάει
αυτό που αν θέλεις να με σφίξεις να σ’ το λυώσω
θα σου κάτσω όσο-όσο·
μόνο να με ρωτήσεις φτάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου