Ο δρόμος

Δε θα πας αεροπορικώς

θα πας με το πουλί κι ίσως με το δελφίνι

θ’ αφήσεις το πουλί, την περηφάνεια κατά μέρος

κι έτσι δε θα σε ζηλεύουν πια

εκεί που κοιτάς

θα το βρεις με τον αντίχειρα στραμμένο

παρακλάδια του θα βγουν να σου θυμίσουν το κέντρο σου

σιγά-σιγά

με τα πόδια στο χώμα, στην άμμο

αγκομαχώντας ή εν ειρήνη

θα γυρίσεις πίσω στο χρόνο

θα τον χάσεις αν είν’ ανάγκη

το πιο μακρύ ταξίδι είν’ εδώ

δεν το ’χεις καμωμένο

μα το βρίσκεις να σε περιμένει

σα δεν αναλύεις

έρχεται μόνο του.